Missie en Visie
—

Patrasche biedt een nieuwe hulpverleningscontext die waardigheid, integriteit en transitie hoog in het vaandel draagt. Onze methodiek én omgeving zijn boeiend, uitdagend integer en sluit aan bij wat de jongeren zelf belangrijk vinden. Het creëert een klimaat waarin men hard aan zichzelf kan werken, zonder dat men er zelf erg in heeft.

Vanuit een ecocentrisch gedachtegoed gelooft Patrasche dat de mogelijkheid tot dialoog, educatie en het optimaliseren van de ontwikkeling en de effectiviteit van een genezingsproces significant kunnen vergroten wanneer dieren als intermediair fungeren binnen een begeleidingsrelatie. We geloven dat het verzorgen van en het werken met dieren en planten een specifiek klimaat creëert waarin respect voor alle leven en voor de kwaliteit van de collectieve en individuele habitat terug een plaats kunnen krijgen.

Binnen deze visie worden cliënten en dieren de norm binnen het therapeutisch verhaal, niet de begeleiders of de normeringen die vanuit de hulpverlening worden voorgeschreven. Hierin verschilt Patrasche - als vrijstaat fundamenteel met andere hulpverleningsinitiatieven.

Het Initiatiefkind dat organisch mocht groeien

Bevlogen door dieren, maar vooral door de zoektocht naar een meer efficiënte vorm van hulpverlening voor jongeren in jeugdzorg, zocht ik eind jaren 90 alternatieven voor methodieken en context. Tevergeefs. Ik hield de hulpverlening voor bekeken en ging andere, meer authentieke Afrikaanse en Aziatische oorden opzoeken. Net door die andere oorden kwam ik op het idee om een natuurlijke hulpverleningscontext te gaan creëren die zo boeiend, uitdagend en integer is, dat ze onweerstaanbaar zou worden .

In mijn zoektocht naar deze context kwam ik terecht aan de Paul University, Chicago bij Dr. Aaron Katcher die mij de kracht van werken via dieren en via een andere hulpverleningscontext aanleerde. Dr. Katcher bleek een schitterende mentor, maar ook als mens een schitterende leermeester. Ik deed stage in Green Chimneys in New York en terug in België richtte ik het Keerhof op, dat later Patrasche zou worden.

In de daaropvolgende jaren hadden we een hondenproject (dat nog steeds loopt), een fretjesproject ‘Fretten zonder grenzen’ en een vlinderproject.

We werkten zoveel mogelijk in de schaduw en kregen de meest diverse doelgroepen over de vloer. In 2004 kon ik in VSPW/Balans ook de opleiding ‘therapeutisch werken met assistentie van dieren’ uitbouwen. In 2015 mochten we met ons project landen op een schitterend domein van Natuur en Bos in Oostakker.

Het kind kreeg een nieuwe naam en werd volwassen

Het initiatiefkind heeft nu een nieuwe naam, een nieuwe thuis en vele vrienden, gidsen en vrijwilligers. Het is stilaan volwassen geworden. Met het besef van de impact van context voor hulpverlening en het verder uitwerken van het narratieve luik in de werking, werd het sterk, zonder integriteit te verliezen. Er kwamen twee boeken die het organische gegroeide ideeëngoed illustreerden. Het constante gebrek aan overheidsmiddelen verplichte ons om creatief te blijven en om vele mensen mee te nemen in dit verhaal zodat Patrasche, maar vooral het ideeëngoed, kan blijven bestaan.

De schapenkudde

Als een club van vriendin-moeders (met één nonkel-castraat: John) gaat de schapenkudde soapsgewijs door het leven. Met hechte vriendschappen, altijd wel weer een ‘zwart schaap’ of een verstotene. Met plichtbewuste , maar ook overbeschermende moeders, nonchalante mama’s,… Het schapenfeuilleton moet niet onderdoen voor Thuis of Familie!